Ehrlichia canis Ab proba-kit | |
Katalogo zenbakia | RC-CF025 |
Laburpena | E. canis-en aurkako antigorputz espezifikoen detekzioa 10 minutu |
Printzipioa | Immunokromatografia-analisi bat urrats bakarrean |
Detekzio Helburuak | E. canis antigorputzak |
Lagina | Txakurren odol osoa, seruma edo plasma |
Irakurketa ordua | 5 ~ 10 minutu |
Sentikortasuna | % 97,7 IFAren aldean |
Espezifikotasuna | % 100,0 IFAren aldean |
Detekzio-muga | IFA Titulua 1/16 |
Kantitatea | Kutxa 1 (kit) = 10 gailu (Banakako ontziratzea) |
Edukia | Proba-kita, buffer botila eta botatzeko tantagailuak |
Kontuz | Ireki eta 10 minuturen buruan erabiliErabili lagin kantitate egokia (0,01 ml tantagailu bat)Erabili 15~30 minutu igaro ondoren tenperatura hotzean gordetzen badira.Probaren emaitzak baliogabetzat jo 10 minutu igaro ondoren |
Ehrlichia canis Rhipicephalus sanguineus txakur-akain marroiak transmititzen duen parasito txiki eta hagaxka bat da. E. canis txakurren ehrlichiosi klasikoaren eragilea da. Txakurrak hainbat Ehrlichia spp.-k infekta ditzake, baina txakurren ehrlichiosiaren eragile ohikoena E. canis da.
E. canis Estatu Batuetan, Europan, Hego Amerikan, Asian eta Mediterraneoan zehar hedatu dela jakin da orain.
Tratatzen ez diren txakur kutsatuak gaixotasunaren eramaile asintomatiko bihur daitezke urteetan zehar eta azkenean hemorragia masibo baten ondorioz hil daitezke.
Txakurrengan Ehrlichia canis infekzioa 3 fasetan banatzen da;
FASE AKUTUA: Oro har, fase oso arina da hau. Txakurra apatiatuta egongo da, janaririk gabe eta gongoil linfatiko handituak izan ditzake. Sukarra ere egon daiteke, baina fase honek gutxitan hiltzen du txakurra. Gehienek organismoa bere kabuz garbitzen dute, baina batzuk hurrengo fasera pasako dira.
FASE SUBKLINIKOA: Fase honetan, txakurra normal agertzen da. Organismoa barean sekuestratu da eta funtsean han ezkutatuta dago.
FASE KRONIKOA: Fase honetan txakurra berriro gaixotzen da. E. canis-ekin infektatutako txakurren % 60k odoljario anormala izango dute plaketen kopurua murriztu delako. Begietan "uveitis" izeneko hantura sakona gerta daiteke epe luzeko immunitate-estimulazioaren ondorioz. Efektu neurologikoak ere ikus daitezke.
Ehrlichia canis-en behin betiko diagnostikorako, monozitoen barruko morularen bistaratzea zitologian, E. canis serumeko antigorputzak detektatzea zeharkako immunofluoreszentzia antigorputzen probarekin (IFA), polimerasa-kate-erreakzioaren (PCR) anplifikazioa eta/edo gel blotting-a (Western immunoblotting) beharrezkoa da.
Txakurren ehrlikiosiaren prebentzioaren oinarria akainen kontrola da. Ehrlikiosi mota guztiak tratatzeko aukeratutako sendagaia doxiziklina da gutxienez hilabetez. Hobekuntza kliniko nabarmena egon beharko litzateke tratamendua hasi eta 24-48 orduko epean, fase akutuan edo fase kroniko arinean gaixotasuna duten txakurrengan. Denbora horretan, plaketen kopurua handitzen hasten da eta normala izan beharko litzateke tratamendua hasi eta 14 eguneko epean.
Infekzio baten ondoren, berriro infektatzea posible da; immunitatea ez da iraunkorra aurreko infekzio baten ondoren.
Ehrlikiosiaren prebentzio onena txakurrak akainetatik libre mantentzea da. Horrek egunero azala aztertzea eta txakurrei akainen aurkako tratamendua ematea barne hartu beharko luke. Akainek beste gaixotasun suntsitzaile batzuk eramaten dituztenez, hala nola Lyme gaixotasuna, anaplasmosia eta Rocky Mountain sukarra, garrantzitsua da txakurrak akainetatik libre mantentzea.